Net als in 1914 – 1918
Is er eigenlijk wel reden, dit jaar de Meidag te vieren? Was het niet veel gepaster, die dag zwijgend en onopgemerkt voorbij te laten gaan. Het Meifeest was altijd in de eerste plaats – wat ook de bijzondere blijvende en tijdelijke leuzen mochten zijn – een demonstratie van internationale broederschap. In dit internationalisme lag het bezielende beginsel van de arbeidersbeweging. Daarin lag, zij het ook nog onhelder, de socialistische gedachten van een mensengemeenschap, die zich over de grenzen van de naties uitstrekt. Daarin lag de weigering, om aan de kapitalistische ideologie van natie en vaderland mee te doen. En de arbeiders die de meidag vierden geloofden in dit internationalisme. Het was voor hen het hogere beginsel, dat aan al hun werken en streven glans en wijding gaf. Tot de dag van de proef kwam. Toen het meer dan een geloof moest zijn, toe het tot een daad moest worden, toe bleek het internationalisme te zwak. En wanneer men nu ziet hoe in bijna alle landen der massa van de arbeidersbeweging gecapituleerd heeft voor de bourgeoisie, materieel en geestelijk, hoe de arbeiders op bevel van hun meesters hun klassegenoten van over de grenzen met de miljoenen vermoorden en verwonden, hoe hun woordvoerders, hoog en laag, zich bijna zonder uitzondering door de nationale leuzen laten meeslepen, dan moet het ons lijken alsof alle mooie woorden van internationale broederschap op eerdere Meidagen holle frasen waren, woorden zonder betekenis, lege nageprate klanken. En dan komt de gedachte: laat de arbeidersbeweging zich nu liever een poosje stilhouden, en het internationale praten zolang opbergen, tot ze internationale daden kan laten zien.
Lees verder “1 Mei vieringen. Gezien de oorlogen, waar is het proletarisch internationalisme?”
arbeidersstemmen 